قفس
كاش مي شد پر كشيد
كاش مي شد پر كشيد در اين قفس بي آنكه بگسلد زنجيرها
اي حيف كه پر نيز مرا ياري نمي كند
او نيز قفس را باور كرده است
در ميان قفس انديشه ي آزادي، چه بس شيرين است و تلخ
وقتي، مي گذرانم در اين رويا
گويند در آن سوي ميله هاي قفسم
هست باغي
كه در آن مرغكان خوش آواز
دارند لانه اي چند
درون قفس مي بينم لانه ام را
هست در آن منتظرم مرغكي چند
اي قفس ز چه روي هستي مرا محبس
زين ناله هاي سوزناكم
جهيدن هاي غمناكم
زين عمر كوتاه؛ قفس شده اي دنيا
سروده زنده ياد مهندس فقيد محسن رضائي
